അവള്‍

ആരോടും ഒന്നും മിണ്ടാതെ 
വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു അവള്‍ 
വിതുമ്പുന്ന ചുണ്ടുകളും അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ മുടിയും 
ആരെയോ തേടുന്ന കണ്ണുകളുമായി 
അവള്‍ കേള്‍ക്കുന്നു അടുത്തടുത്തു വരുന്ന 
കുളമ്പടി  ശബ്ദവും 
പരേതാന്മാക്കളുടെ  അട്ടഹാസവും 
അവള്‍ കണ്ടു ബാല്യത്തില്‍ മുത്തശി 
പറഞ്ഞ കഥയിലെ പോത്തിന്‍ 
പുറത്തു കയറുമായി വന്നു 
പ്രാണനെടുക്കുന്ന കാലനെ 
താന്‍ സ്നേഹിച്ചവരും തന്നെ സ്നേഹിച്ചവരും 
ആരുമില്ല   അവള്‍ക്കു കൂട്ടിന്
ആര്‍ത്തി പൂണ്ട്   അവള്‍ ഉണ്ടാക്കിയാതൊന്നുമില്ല കൂട്ടിന്
എന്നിട്ടും അവള്‍ ആഹ്രഹിച്ചു ഈ മനോഹരതീരത്തു 
വീണ്ടുമൊരു ജന്മത്തിനായ ്
അവള്‍ വേദനയോടെ കാത്തിരുന്നത് 
തന്റെറ മരണത്തെ ആയിരുന്നോ???????